dinsdag 15 april 2014

Zo'n haast

De laatste noot is nog niet gezongen, de afsluitende grap nog niet gemaakt. Maar toch staan ze op en snellen - niet eens zo stiekem - nog vóór het applaus weg. Oudere echtparen, vriendengroepen, het maakt niet uit. Snel naar de garderobe, om de grote massa voor te zijn.

Beschamend vind ik het. Een artiest of een band heeft zich net op z'n minst anderhalf uur in het zweet gewerkt. Heel kwetsbaar op zo'n enorm podium. En dan lopen mensen voortijdig weg om niet te hoeven wachten op... hun jas.

Of je het mooi hebt gevonden of niet: alleen al de moeite van een optreden is een applaus waard. En wat kan er zo vervelend aan zijn om na een mooie musical of goede theatershow de lichten aan te zien gaan? Om rustig terug te keren in de werkelijkheid? Nog even de magie ervan te laten bezinken?

Laten we onze handen gewoon weer stuk klappen in plaats van ons druk maken of we op tijd de parkeergarage uit kunnen komen. Het maakt een avondje uit zo veel leuker.