Na 366 dagen is ze weer thuis in Voorhout. Niet voor lang, want het Bredase studentenleven wacht. Verwonderd stelt Merlinde Greven nu vast hoe deze periode down under eigenlijk ontzettend snel voorbij is gegaan. "Bijna een jaar werken als WWOOF-er was een 'experience for life'!"
Toen ze zeventien was vertrok Merlinde naar Leeuwarden voor een studie Diermanagement aan de Landbouwhogeschool. Maar binnen een half jaar was de motivatie en het enthousiasme totaal verdwenen. Verkeerde studiekeus. Wat nu?
Keuzestress
Wanhopig zoeken naar nieuwe mogelijkheden leverde niets op. En de toenemende tijdsdruk gaf wel eens wat bonje in huize Greven. Merlinde: "Ik kon wat extra uren bij de Plus werken, maar dat was vooral een tijdelijke kwestie. Ooit zou ik toch een serieuze opleiding moeten beginnen. Maar een tweede keer verkeerd kiezen was ook geen optie". Voorzichtig opperde ze om, net als zus Maryse, een tussenjaar in het buitenland te doen. En ze wist ook al wat en waar.
Spannend
Is Merlinde zo'n avontuurlijk meisje? Om de stap te durven zetten moest haar buitenlandtrip via een organisatie verlopen, zodat ze daar altijd op terug zou kunnen vallen. Maar ook weer niet te gestructureerd, zodat het haar zou beperken. En met de crisis nog vers in het geheugen zou het ook financieel goed te doen moeten zijn. Al met al nogal wat voorwaarden. Werken op een boerderij in Nieuw Zeeland bleek hieraan goed te voldoen.
WWOOF
In het afgelopen jaar heeft Merlinde als WWOOF-er (World Wide Opportunities on Organic Farms) op twee totaal verschillende biologische boerderijen gewerkt. De eerste was veertig kilometer ten noorden van Christchurch op het Zuidereiland. De drie WWOOF-ers daar verrichtten tegen kost en inwoning heel diverse werkzaamheden. Kippen en paarden voeren, de moestuin aanleggen en onderhouden, helpen bij het schapen scheren en jam maken van de kersen uit de boomgaard. Hard werken en geen dag hetzelfde.
De tweede boerderij was in Northland, Bay of Islands, op het Noordereiland, waar een gezin iemand zocht om te werken met de paarden. Daar trof Merlinde geen collega-WWOOF-ers, maar een gezin met jonge kinderen. Deze farm was zeker geen straf als je gek op paarden bent.
 |
Merlinde assisteert bij een verjaardagsfeestje van het bedrijfje Pony Joy
|
Merlinde: "Na de tweede boerderij wilde ik nog zo'n twee maanden door onder andere Nieuw Zeeland reizen. Een auto zou me dan zo veel meer vrijheid geven. Dus toen ik de kans kreeg heb ik Roger gekocht. Mijn ouders waren heel verbaasd en vonden het ook wel hilarisch toen ze mijn app-je met foto kregen. Maar deze aankoop was achteraf de beste beslissing van de hele reis, want Roger heeft me overal gebracht."
Terug in Voorhout
Na nog wat omzwervingen in Australië en Thailand is de inmiddels 19-jarige Merlinde weer terug op het honk. "Mijn ouders vinden me volwassener, maar vooral ook veel gezelliger en socialer geworden. Dat snap ik wel. Ik heb zo veel mensen van alle nationaliteiten leren kennen en zo veel plezier gehad in dit jaar. Door je open te stellen voor contacten met anderen maak je de leukste dingen mee. Het was beslist geen jaar van vakantie vieren en zeker geen verloren jaar. Ik heb veel over mezelf geleerd en heb soms echt wel moeten doorzetten. Maar ik kan het iedereen aanraden!"
Dit artikel is ook geplaatst in De Teylinger van 17 augustus 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten