Zacht handje

Helemaal fit ben ik niet. Wat last van buikpijn en snel moe. Geen wonder, we hebben het erg druk gehad de laatste maanden. Ze merkt ook wel dat mama wat van slag is. Sesamstraat staat aan om t.v. te kijken tot papa er is. "Want mama voelt zich niet zo lekker".
 

Met mijn ogen dicht lig ik te luisteren naar de geluiden om me heen. Dan, heel zacht, voel ik een handje op mijn hoofd. De warmte en het vertrouwde geluid van de ademhaling van een kind dicht bij mijn oor. Héél zachtjes, héél lief. Voorzichting doe ik mijn ogen open. Ze staat naast me. Met het warme handje nog op mijn wang vraagt ze: "Mama weer beter? Ja?" Ze houdt absoluut niet van knuffelen, duwt je weg bij elke aai. Maar daar staat ze, heel bezorgd. "Ja mama? Beter?"

Tijd om op mijn antwoord te wachten heeft ze niet, want de haldeur gaat open. "Papa, papa", gilt ze enthousiast en rent naar de deur. De warmte van dat handje is nog lang blijven hangen.