Rode lopers

Meer dan 90.000 euro. En een blaar op mijn rechtervoet. Maar wat hebben we met elkaar een héle hoop geld bijeen gelopen. Samen met 749 anderen heb ik gewandeld voor de Nierstichting. Een sponsorwandeling voor de ontwikkeling van de draagbare kunstnier om precies te zijn. En nog specifieker: voor Thomas, de zoon van vriendin Arianne.

Pas kort geleden zag ik het filmpje van de Nierstichting waarin Thomas de hoofdrol speelt. Tuurlijk wist ik wel wat van zijn nierproblemen, want zo af en toe vertelde Arianne er over. En ik heb op dat moment ook zeker naar haar geluisterd. Maar had ik de consequenties van nierschade ook werkelijk gehoord?

Het is een prachtig filmportret. Thomas laat er in zien hoe hij om de dag aan de dialysemachine ligt. Hij vertelt nuchter over de omstandigheden en de gevolgen. Over beperkingen die mijn eigen twintigers toch niet kennen. Mijn hart gaat open voor zo'n jongeman, die met zijn ambassadeursschap voor de Nierstichting zo'n waardevolle richting aan zijn leven geeft. 

Ik gun Thomas een draagbare kunstnier. Volgend jaar weer op die rode loper!

www.nierstichting.nl/thomas

www.rodeloper.nl/teamthomas

Late lunch

Midden op de dag, onderweg terug van een zakelijke afspraak in Hilversum. Het is tijd om iets te eten. De omgeving ken ik niet zo goed, dus ik neem de eerste de beste afslag. Een kilometerslange, rustige weg met boerderijen en leuke vrijstaande huizen in Nederhorst den Berg. Maar geen supermarkt of broodjeszaak te vinden.

Vreeland

Door naar Vreeland, waar net zo weinig leven te bekennen is. Op twee drukke achtjarigen na, die tegen me beginnen te praten. Over hockey, en tennis, en nog veel meer. "Mevrouw, zal ik het Wilhelmus zingen? Ja? Of nee? Nú zeggen". Luid zingt de meest vrijpostige van de twee de eerste zinnen en houdt goed in de gaten of ik wel luister. "Ik hou van zingen. Ik kan heel goed zingen". Daarna wijzen de jongens me een supermarkt iets verderop, waar ik zo langzamerhand wel dat broodje hoop te kopen. Helaas. Bij de openingstijden van de eenvoudige 'Dagwinkel' staat: 'Woensdagmiddag. Vanaf 13.00 uur gesloten'. 

Ik krijg er inmiddels genoeg van. Teruglopend naar de auto kom ik de enige twee levende wezentjes in dit dorp weer tegen. Dit keer rennen ze met grote takken woest schreeuwend heen en weer: "De bloedduivels veroveren de wereld, whaaaahhhh". 

Tja. Nou. Weinig te veroveren in Vreeland.