Fit en weer vrolijk

"Op welk nummer moet deze ook al weer?" De rode handel is om de stoel in te stellen. "En hoe zat het met de gewichten?" Het fitness-apparaat ziet er ingewikkelder uit dan het misschien is. Maar kon ik er de vorige keer al geen logica in vinden, nu ben ik de weg helemaal kwijt. Een radeloosheid overvalt me. 

De sporters om mij heen zijn geconcentreerd met hun eigen programma bezig en de instructeur begeleidt een jongeman bij zijn oefening. Gelukkig ziet hij mijn geworstel, komt naar me toe en vraagt vriendelijk. "Lukt het allemaal, mevrouw?" Confronterend. Ik voel me een muts. Een kluns. Een oud wijf. Van ellende beginnen mijn ogen te prikken en sta ik te stotteren: "De gegevens op mijn key zijn weer verdwenen en ik weet niet meer hoe dit apparaat werkt". En denk er achteraan: "Wat dóe ik hier?" 

De sportieve instructeur is een aardige jongeman, die meteen begrijpt dat mijn affiniteit niet bij fitness ligt. Dat stelt me gerust en ik ga graag op zijn aanbieding in om alle toestellen nog een keer langs te lopen. Stuk voor stuk legt hij het hoe en waarom ervan uit. Tot mijn eigen verbazing pak ik het weer snel op. "Ja, u bent een technisch denker. Dat had ik meteen al in de gaten. Dan heb je niet zo veel aan ezelsbruggetjes voor de apparaten". 

"Technisch denker?" Mmmm. Zo had ik het nog niet bekeken. Wat een paar aardige woorden al niet kunnen doen. Het komt vast wel goed.