vrijdag 20 december 2013

Herenstraat-slalom

Iedere dag weer is het lastig. Maar gisteren, op zo ongeveer de donkerste dag van het jaar, voelde ik me een deelnemer aan een spannend evenement. Geen "Fiets 'em er in'' of "Blij dat ik rij", maar "Doorcross het dorp".

Eén grote chaos in de Herenstraat. Witte en rode autolampen lichten fel op in een aardedonkere omgeving. Het verkeer komt van werkelijk alle kanten, met alle denkbare snelheden. De enige manier om de andere kant te bereiken is je er stapvoets doorheen te persen en de lossende vrachtwagens voor lief te nemen. Dat geldt natuurlijk ook voor het gemeentewagentje dat juist in deze ochtendspits bladeren komt blazen en ruimen. Schaterend zit ik achter het stuur; deze timing verzin je toch niet?

Het meest verbijsterend vind ik de naïviteit en het ongeduld van de fietsende verkeersdeelnemers. Waarom zou je als fietser ergens rekening mee houden? Doet je fietslamp het niet, dan koop je toch gewoon zo'n witte bungelende stip voor aan het stuur? Nauwelijks zichtbaar, who cares? Met z'n tweeën naast elkaar, maar liever nog met z'n drieën, rijd je het gezelligst richting de Nagelbrug. Moet kunnen. Misschien te simpel geredeneerd, maar zouden we daar lokaal geen afspraken over kunnen maken? En dan de basisregels in het verkeer. Waarom zou je eigenlijk omkijken voor je gaat inhalen? En mocht enig auto je de weg belemmeren, dan neem je als alternatieve route toch gewoon het voetgangersgebied? Al die afgeschuinde trottoirbanden lijken speciaal voor deze sluiproute gemaakt. Dat je als automobilist een hartverzakking krijgt van zo'n heen en weer schietende fietser komt nauwelijks bij hen op.

Met de nieuwe randweg in de maak, is de drukte op de Herenstraat op afzienbare termijn opgelost. De mentaliteit van de verkeersdeelnemers? Zou dat misschien iets langer duren?