Het telefoongesprek eindigt met een advies aan Roger om er nog eens over na te denken. Pas dan komt er toch enige twijfel bij de jongeman. Die houdt niet lang aan, want een half uur later wordt het bod wijselijk ingetrokken.
maandag 9 juni 2014
Een mateloos optimisme
De advertentie staat een paar dagen op Marktplaats, als er een berichtje binnenkomt dat Roger een bod heeft gedaan. Korte tijd later vindt het contact plaats. Een jongeman met zwaar Engels accent meldt dat hij over de bedbodem belt en hem even wil komen halen. Enigszins gealarmeerd denk ik: "Even?" De jongeman vervolgt dat hij in Amsterdam woont en met de trein komt. "Trein?" vraag ik voorzichtig.
De bedbodem: tweepersoons, lichtgrijze tijk, vurenhouten latten. 2 bij 1,40 meter en zo'n 50 kg zwaar. Ik zie het nog niet helemaal voor me. Er zijn ten minste twee mensen nodig om zo'n omvangrijk ding van huis naar station, en van station naar huis te dragen. Bovendien, hoe zou je in die halve minuut op het station zo'n joekel de trein in kunnen manoeuvreren? De jongeman maakt zich nergens zorgen om. "Ja, waarom niet? Mensen nemen toch ook wel eens een fiets mee in de trein?"
Het telefoongesprek eindigt met een advies aan Roger om er nog eens over na te denken. Pas dan komt er toch enige twijfel bij de jongeman. Die houdt niet lang aan, want een half uur later wordt het bod wijselijk ingetrokken.
Het telefoongesprek eindigt met een advies aan Roger om er nog eens over na te denken. Pas dan komt er toch enige twijfel bij de jongeman. Die houdt niet lang aan, want een half uur later wordt het bod wijselijk ingetrokken.